ارتباط بین کیفیت زندگی با سلامت روان در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

مقدمه: کیفیت زندگی بیانگر شاخصی از فعالیت فیزیکی و اجتماعی و همچنین سلامت روانی است و به عنوان یکی از مؤلفه های مهم سلامت محسوب می شود. نارسایی قلبی در تمام موارد بر سلامت روان و متعاقب آن بر کیفیت زندگی بیماران به درجات مختلف تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی با سلامت روان در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام گرفته است. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 150 نفر از بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان امام رضا(ع) شهر بجنورد، به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. داده های مطالعه با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سؤالی و سلامت روان پس از تعیین اعتبار و پایایی آنهاجمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس، تی تست و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0 و توسط نسخه 18 نرم افزار spss صورت گرفت. یافته ها: اکثریت واحدهای مورد پژوهش با فراوانی 38 درصد دارای کیفیت زندگی متوسطی بودند. همچنین میانگین و انحراف معیار کلی سلامت روان 75/13±14/29 بود. بین ابعاد جسمانی سلامت روان و عملکرد فیزیکی کیفیت زندگی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (001/0p=). همچنین بین برخی از خرده مقیاس های کیفیت زندگی (عملکرد فیزیکی، عملکرد اجتماعی، نشاط و سلامت روان) و نیز خرده مقیاس افسردگی از سلامت روان با جنس بیماران ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میان بعضی از ابعاد کیفیت زندگی و سلامت روان ارتباط وجود دارد، بدین شکل که افت وضعیت سلامت روان در این بیماران بر کیفیت زندگی آنان تاثیرمنفی می گذارد. لذا ارائه مراقبت های خاص در حیطه سلامت روان می تواند برای این بیماران مفید و زمینه ارتقاء کیفیت زندگی آنان را فراهم سازد.